Minik Kuş
Selin bir taraftan ağlamakta, bir taraftan anne ve dedesine seslenmektedir.
Selin: “Anne! Dede! Çabuk gelin buraya!”
Dede:”N’oldu kızım?!”
Selin:” Dede yetiş çabuk!”
Anne: ”Kızım neler oluyor, niye bağırıyorsun?!”
Selin: ”Attı anne attı! Attııı!”
Anne: “Kim, neyi attı yavrucuğum?”
Dede:” Kızım gel yanıma, sakin sakin anlat hele bir dur!”
Selin koşarak anne ve dedesinin elinden tutar, onları derenin kenarına doğru götürür. Bir taraftan ağlamaktadır.
Selin:” İşte burada. O attı buraya”
Dede: ”Neyi attı?”
Selin: ”Dede görmüyor musun kuşu, bak ölmüş işte orada”
Kuşu suya atanı işaret ederek gösterir.
Selin: “O attııı!”
Dede şaşkın bir şekilde bakakalır. Kendinden bahsedildiğini anlayan Ahmet karşıdan seslenir:
Ahmet: “Ağacın dibinde buldum. Müşteriler gelince de ilgilenemedim. Ben attım suya”
Selin yeniden ağlamaya başlar.
Selin: “Neden attın onu! Neden attın onu suya!”
Ahmet: “Özür dilerim. Böyle olacağını bilemedim.”
Selin:” Anne, kuş neden öldü?!”
Anne: “Yavrucuğum kuşlar da ölür”
Selin: “Ya neden attı, yazık değil mi kuşa?”
Torununun ağlamasına dayanamayan dede araya girerek:
Dede:” Selin, bak kızım Ahmet Abin de üzüldü. Hem onu yerde bulduğunu söyledi bak”
Anne: ”Ahmet Abinin, minik kuşu suya atması kötü bir şey değil ki Selin”
Selin ağlamaya devam eder.
Dede: “Selin gel alalım kuşu oradan”
Selin: ”Ne yapacağız sonra?”
Dede: ”Gel bakalım hadi”
Dede kuşu alır ve bir ağacın dibine gider. Toprağı kazar ve kuşu buraya bırakır. Üzerini örter. Selin ağlamayı bırakır.
Selin: “Kaybolmasın burası dede ama”
Anne: “Baba şuradaki taşı da koyalım üzerine. Yerini kaybetmeyelim.”
Taşı da koyarlar. Olanları seyreden anneanne de yanlarına gelir.
Anneanne: “Dua da okuyalım Selin”
Hep birlikte ellerini açarlar ve sadece Selin’in sesi duyulur:
Selin: ”Sevgili minik kuş senin için çok üzüldüm, burada huzurla uyu, seni hep ziyarete geleceğim, amin.”
Minik tören bitince, hep birlikte evlerine doğru yola çıkarlar. Onları izleyen Ahmet’in gözlerinden iki damla yaş süzülür…
Not: Selin’e çocuklar için de yazacağıma söz vermiştim. Bu öykünün kahramanı Selin… İlham olduğu için ona teşekkür ederim.