(Mektup 🤗 Saygılarımla)
1989 yılının Nisan ayında merhaba demişim hayata! Zorluk ve mücadeleyle geçen çocukluğumun aslında kulağıma takılacak küpe, yarınlarıma yön verecek olan gizli bir imtihan olduğunu yaklaşık otuzlu yaşlarımda öğrendim. Bu konuda bana destek olup ufkumu açan altı yıl asistanlığını yapmış olduğum doktoruma saygılarımı iletiyorum.
Aslında hayatta hiçbir şey tesadüf değildir. Ben de artık buna inananlardanım. Her şeyin, inanın her şeyin bir nedeni var. Biz istesek de istemesek de bir şeyler sebep oluyor işte. Yön veriyor, akışında gidiyor her şey! İnsanlara önceleri çok rahat bir şekilde kızardım, eleştirirdim, öfkelenirdim hatta küserdim! Ama şimdi… Sinirimi bozan ya da bana dokunan bir olay karşısında sakinliğimi koruyup, derin bir nefes alıp, bu onun suçu değil demeyi öğrendim. Çok zor oldu ama öğrendim işte. Bana bu konuda katkı sağlayan Psikiyatri Doktoru Gülseren Buğdaycıoğlu’nun kitapları adeta ufkumu genişletti.’Kral Kaybederse’, ‘Günahın üç Rengi’, ‘Hayata Dön’ vs. Okumaktan bıkmayacağım ve hala okumak için sıraya koyduklarım… İnsanları anlamak için de, Demet Hocamın ‘Penreceremden İnciler’ kitabında değindiği; Yunan filozofu Epictetus’ un “Bir insanın ana vatanı çocukluğudur“ sözünden esinlenerek, çocukluğa uzanmak gerektiğini düşünüyorum; tüm taşlar çocuklukta yerine oturuyor. Şu an içimizde barındığımız hırçınlıklar, kızgınlıklar, endişeler, kavgalar hepsinin bir sebebi var; o da hala içimizde büyüttüğümüz çocukta saklı! Mark Wolynn ‘Seninle Başlamadı‘ adlı kitabını herkese tavsiye ediyorum. Bir çoğumuzun içinde çözülmemiş, çözümlenmeyi bekleyen o kadar ağır travmalar var ki. Bunlarla birlikte yaşadığımız sürece siz kendinizi böyle kabul etmekle yükümlü kalıyorsunuz. Ama bilinen bir gerçek var ki aslında bize bunları yaptıran da yaşatan da içimizde büyüyen çocukluğumuz! Bu kitabı okuduğumda içimdeki beni buldum. Sonra teker teker çorap söküğü gibi çözüldü tüm düğümler… Yakın çevremi, akrabalarımı, arkadaşlarımı herkesi ve her şeyi daha iyi anlamaya başladım. Nitekim de şimdi birini yargılamadan önce çocukluğunu düşünüp, kim bilir nasıl bir travma ile büyüdü de bunları yapabiliyor, böyle bir kişiliğe bürünüyor diyebiliyorum. Herkesin hayatında bir dönüm noktası var ve ben buna inanan insanlardan bir tanesiyim. Bu kadar kaygıların ve travmaların içinde kendi çocuğumu nacizane fikrim doğrultusunda iyi yetiştirmeye çalışıyorum! Çünkü farkında bile olmadan geçmişten aldığımız huzursuzlukları içimizde yaşatıp, gelecek olan kuşağa çocuklarımıza hatta torunlarımıza kadar iletmemiz genlerine aşılamamız çok mümkün! Hayatta tüm insanlarımızdan temennim, kalıtsal travmaların etkisi altında kalmayarak daha sağlıklı, mutlu, güzel yarınlara farkındalıkla “Merhaba” diyebilmek. İşte hayatımızın geri kalan kısmı tam olarak orada başlıyor. Sevgiyle kalın!
Egenin İnci Sahil‘inden
***
Egenin Yüreği Güzel Sahil’ine,
Öncelikle hiç beklemeden, merakla ve heyecanla kitabımı alıp, okuduğun için çok teşekkür ederim. Üstelik kitabımda verdiğim ev ödevini de hiç vakit kaybetmeden yapmışsın 🙂 Biliyorum ki sen de çalışkan öğrencisin. Mektubun için de ayrıca çok teşekkür ederim. Kıyıya vuran incilerin harika olmuş. Yaşanırken çok yoğun olan duygular yazıya geçerken kendini hissettiriyor ve okuyana da geçiyor. Kalemin çok güçlü. Bence devamı gelmeli. Yazdıklarının her biri çok doğru ve çok önemli. Çocuğunu da en iyi şekilde yetiştireceğine eminim. Sen kalbi de kendi de güzel bir annesin. Tavsiye ettiğin kitapları da okuyacağım. Dediğin gibi okumaktan bıkmamak gerekli. Bunda da haklısın. Çünkü okumak insanı sağlığa götürür. Sen de bunun canlı bir örneği olmuşsun. Egenin İnci Sahil’ ine selam ve sevgiyle…