Bir varmış bir yokmuş… Şimdiki zaman içinde, güzel bir şehir varmış… Ülkenin tüm şehirlerinde olduğu gibi bu şehir de yapılanıyormuş… Yeni binalar ve içinde bisiklet yolları da dahil yeni yollar yapılıyormuş… Dereler ıslah ediliyor, kanalizasyon inşaa ediliyor, park bahçeler düzenleniyor, durmadan projeler üretiliyormuş… Bu yapılanlar çok güzelmiş güzel olmasına, ama sıkıntılar da oluyormuş… Binaların, parkların, yolların isimleri ve kişilikleri varmış… Sadece insanlar değil onlar da sıkılıyormuş…
Şehrin en güzel yerlerinden birinde olan Akyol da biraz dertliymiş ve bir gün dile gelmiş:
Beni daralttılar biraz, rahat nefes alamaz oldum. Bir yanımı bisiklet yolu, bir yanımı araba park cebi yaptılar. Gerçi yükümü azaltmak için beni tek yönlü yaptılar; üzerimden daha az araba geçiyor şimdi., ama tam nefesim rahatladı derken, bu sefer de canım sıkıldı…
Neden mi? :
Son zamanlarda çok şikayet duymaya başladım. Beni kullanan insanlar çok dertli. Yanlış anlamayın; beni de, bu şehri de seviyorlar sevmesine, ama tek yön oluşum onları biraz sıkıyormuş…
Tek tek dertlerini dinledim. Neymiş istekleri öğrendim. Dertlerine derman olur muyum dedim…
Öğrendim ki geçici bir durummuş, ama yine de anlatayım istedim:…
Yaşlılara dedim ki:
Şehir içine ters yönden giderken, aktarma gideceksiniz; belki yorucu da olacak, ama ücretsiz; biraz daha sabredin dedim.
Gençlere bir şey diyemedim. Gençler dediler ki:
“En azından sabah işe gidiş saatlerinde daha sık sefer konsa ve aktarmalardan ücret alınmasa. Mesafeler çok uzak. “
Sizleri sıkmak istemem. Madem ki geçici bir durum; illâ düzelecek… Ben daraldım biraz dedim ya,; merak etmeyin fedakârlık da ederim….
Ama sizlerden var bir isteğim:
Benim oraya da biraz bisiklet koysanız; hem belki arabalar azalır ve park cebim de rahatlar o zaman…
Hepinize selâm eder, büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim. Sevgilerimle….
Akyol
Not: Yolun gerçekteki adı kullanılmıştır. )