Bir zamanlar, denizden gelen canavarlardan şehirlerini koruyan cüceler varmış. Cücelerin de başında koca bir dev varmış. Dev alim bir devmiş. Canavar geldiğinde, cücelerin haberi olsun diye bayrak asılı olurmuş. Bayraklar dalgalandıkça, direğin tepesinde bulunan lamba yanar ortalığı aydınlatırmış. İşte bu lambayı alim dev akıl etmiş. Canavar gelmeye cesaret edemezmiş. Devin onu ışık yanınca göreceğini bilirmiş. Ama bir sorun varmış. Rüzgar çok olunca, bayraklar sürekli yırtılır ve yenisini asmak gerekirmiş.Yırtık bayrak asıldığında, lamba yanmazmış. Bir gün cücelerden biri yırtılan bayrağı değiştirmek için indirince olanlar olmuş… Dev, alimmiş alim olmasına ama arif değilmiş. Alim dev, arif olmadığından, ”Neden bu kadar sık değiştiriyorsunuz!” Diye kızıp bağırmaya başlamış.Bir türlü nedenini anlayamıyormuş. O kızdıkça da deniz kabarıyormuş. Denizde tuhaflık olduğunu fark eden canavar hemen harekete geçmek istemiş. Bunun için geceyi beklemiş. Bayrak olmayınca lambanın yanmayacağını biliyormuş. Gece olunca canavar koşarak gelmiş tam şehre atlayacak iken, şehrin ışıkları yanıvermiş. Bunu gören dev, canavarı haklamış. Masal bu ya, dev cücelere ”Bayrak neden yırtık!” Diye kızarken, cüceler çareler aramış ve yırtık bayraklardan kocaman bir bayrak yapıp, asmışlar. Lamba tekrar yanmış ve böylece şehirlerini kurtarmışlar. Bunu gören dev de akıllanmış. Arif olmuş. Yırtıldıkça da değiştirilmesi için bayraklardan çokça alıp, cücelere hediye etmiş. Bir daha da cücelere hiç kızmamış. Cüceler de, artık arif olan devi affetmişler…
***
”Bayraklar niye yırtık? , Neden bu kadar sarf oluyor? … diyerek kızan, bayrakların neden yırtıldığını bir türlü anlamayan ve sorularıyla çıldırtan baş amire ithafen 🙂