Huzur

Baba, oğul; deniz feneri, mendirek; martı ve kedi.

Güneşli bir günün keyfini çıkarıyor hepsi.

Oğul, deniz fenerinin fotoğrafını çekiyor

Baba, gemileri ve denizi seyrediyor

Deniz feneri, liman girişini işaret ediyor; asaletiyle tabloya ayrı bir renk katıyor

Martılar, gökyüzü bizim dercesine süzülüyor

Kedi, küçük bir kayığı mekan bellemiş; kıskandırırcasına güneşin keyfini çıkarıyor

Dalgalar, mendireğe minik vuruşlar yapıyor; sakin ve barışık

Gemiler, mutlu ve güvende; evinde hissediyor

Fotoğrafta görünmüyor; ama anne de hepsini seyrediyor; huzuru içine çekiyor.

Deniz neredeyse huzur orada…

Liman, güvene eş

Feneri; hele de mendireği gördün mü tastamam olur; adı mutluluk

Baba, oğul, ana; aile gibi sımsıcak

Dumanı tüter huzurun…

Bazen, süzülür gökyüzünde bir martı gibi,

Bazen, oturur bir kayığın üstüne kedi gibi;

Etrafı seyreden baba, fotoğraf çeken oğul gibi;

Gelir burnuna kokusu…

Bazen, iyot gibi,

Bazen, yosun gibi;

Baba, oğul, ana gibi;

Yaşadığını hisseder gibi…

Penceremden İnciler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir