Baba, oğul; deniz feneri, mendirek; martı ve kedi.
Güneşli bir günün keyfini çıkarıyor hepsi.
Oğul, deniz fenerinin fotoğrafını çekiyor
Baba, gemileri ve denizi seyrediyor
Deniz feneri, liman girişini işaret ediyor; asaletiyle tabloya ayrı bir renk katıyor
Martılar, gökyüzü bizim dercesine süzülüyor
Kedi, küçük bir kayığı mekan bellemiş; kıskandırırcasına güneşin keyfini çıkarıyor
Dalgalar, mendireğe minik vuruşlar yapıyor; sakin ve barışık
Gemiler, mutlu ve güvende; evinde hissediyor
Fotoğrafta görünmüyor; ama anne de hepsini seyrediyor; huzuru içine çekiyor.
Deniz neredeyse huzur orada…
Liman, güvene eş
Feneri; hele de mendireği gördün mü tastamam olur; adı mutluluk
Baba, oğul, ana; aile gibi sımsıcak
Dumanı tüter huzurun…
Bazen, süzülür gökyüzünde bir martı gibi,
Bazen, oturur bir kayığın üstüne kedi gibi;
Etrafı seyreden baba, fotoğraf çeken oğul gibi;
Gelir burnuna kokusu…
Bazen, iyot gibi,
Bazen, yosun gibi;
Baba, oğul, ana gibi;
Yaşadığını hisseder gibi…