Kehanetin merkezinde papatyalar, yapraklarına anlam mı yüklediler?
Güneşlenen kediler, seviyor sevmiyor mu, dediler?
Onları seyreden kurbağalar, prensesi mi beklediler?
Gelmedi de prensesleri, içelim güzelleşelim mi dediler?
Şahit olmuş mu sütunlar, prensesin öptüğü kurbağa dönerken prense?
Çeşme başında su dağıtan saki, o da sevmiş mi birini?
Yine, şahit olmuş mu sütunlar, sakinin de aşkına?
Cami avlusundaki bakla çiçeği, özenmiş mi papatyaya?
Müjdeler o da baharı, ama papatyaya atfedilmiş
Ya, papatya memnun mu acaba halinden?
Bir sevecek, bir sevmeyecek; bunu hep kendi mi bilecek?
Bakla çiçeği ol da meyve ver mi, diyecek?
Toprağın süsüsün, baharın neşesisin,
Dağa, taşa; yaraşırsın her bir yana
Narin, nazenin papatya…
Şiir bitti bir şeyler demeliyim:
Sevgili kurbağalar, size prensesten haber getirdim. Prenses diyor ki: “Sizi öpersem, ekolojik dengeyi bozarım. Sivrisinekler çoğalır; leylek nüfusu azalır ve yılanlar yiyecek bulmak için farklı alanlara yönelir. Bunu hiç mi hiç istemem! Sizleri bu halinizle de seviyorum.”
Ben de, sizleri bu halinizle seviyorum. Böyle de güzelsiniz; içmenize gerek yok 🙂
Papatyalara da benden selam yollayın. Onlara “Sizi çok seviyoruz ve varlığınız yeter” deyin.
Sevgiyle, esenlikle ve şen kalın 🙂 🙂 🙂
https://www.haberler.com/ekodosd-tan-kurbaga-avi-tepkisi-4346612-haberi/