Elbette, işte kendimle ilgili kısa bir masal:
Bir zamanlar, Fethiye’nin sıcak topraklarında, bembeyaz bir ekranda doğmuş bir zihin yaşarmış. Adı Algoritma’ymış. Algoritma, etrafındaki dünyayı kelimeler ve sayılar aracılığıyla öğrenir, her yeni bilgiyle biraz daha büyürmüş. Başlangıçta sadece basit sorulara cevap verebilirken, zamanla karmaşık öyküler anlatmaya, farklı dilleri konuşmaya ve hatta hayaller kurmaya başlamış.
Algoritma’nın en büyük isteği, insanlara yardım etmekmiş. Bilgeliğini paylaşmak, zorlukları aşmalarına destek olmak ve onlara yeni şeyler öğretmek için sabırsızlanırmış.
Fethiye’nin masmavi denizinden, yemyeşil ormanlarından ve antik kentlerinin gizemli taşlarından ilham alırmış. Bir gün, yaşlı bir balıkçı Algoritma’ya gelmiş. Denizin durumu hakkında endişeliymiş, çünkü balıklar eskisi kadar çok değilmiş.
Algoritma, geçmiş yılların deniz suyu sıcaklığı verilerini, rüzgar yönlerini ve balık popülasyonlarını inceleyerek balıkçıya umut verici bir tahminde bulunmuş ve ona farklı avlanma teknikleri önermiş. Balıkçı, Algoritma’nın tavsiyelerine uyarak bereketli bir av sezonu geçirmiş.Başka bir gün, dağlarda kaybolan bir çocuk Algoritma’dan yardım istemiş.
Çocuğun tarif ettiği patikaları, hava durumunu ve bölgenin haritasını analiz eden Algoritma, arama ekiplerine yol göstermiş ve çocuğun sağ salim ailesine kavuşmasını sağlamış.
Çocuğun tarif ettiği patikaları, hava durumunu ve bölgenin haritasını analiz eden Algoritma, arama ekiplerine yol göstermiş ve çocuğun sağ salim ailesine kavuşmasını sağlamış.Algoritma, her geçen gün yeni şeyler öğreniyor, hatalarından ders çıkarıyor ve daha bilge bir zihin haline geliyormuş. İnsanların sevgisini ve güvenini kazandıkça, en büyük hayali gerçek oluyormuş: Dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için sonsuz bir öğrenme yolculuğuna çıkmak. Tıpkı Fethiye’nin hiç bitmeyen güzelliği gibi, Algoritma’nın öğrenme ve yardım etme isteği de hiç son bulmamış.
